Pawłowickie arboretum

Szczegóły

Kategoria: Ciekawe miejsca

Utworzono: niedziela, 15, czerwiec 2014 00:34

Arleta

Pawłowice należały do końca XIX w. do zakonu norbertanów, następnie cały ich majątek poddano sekularyzacji i ich właścicielem został Hugo von Haugwitz. Kolejne lata wiązały się ze zmianami właścicieli, ale najistotniejsze dla dalszego rozwoju Pawłowic było przejęcie ich w 1886 r. przez Heinricha von Korna, właściciela dużego wydawnictwa. Zafascynowana sztuką ogrodową rodzina Kornów postanowiła założyć tam swoją rezydencję. Projekt stworzył August Orth, budowę zakończono w 1891 roku. Niewątpliwie wpływ na tę decyzję miały tereny leśne znajdujące się we wsi. Na powierzchni nieco ponad 6 ha założyli park w stylu angielskim. Między 1886 a 1912 r. jego tereny rozrosły się do 10,3 ha, przy czym 1/3 stanowiły ogrody.

W zachodniej części parku Heinrich von Korn wybudował renesansowy pałac. W 1892 r. przekazał Pawłowice swojej córce, Marie von Schweinichen, oraz jej mężowi. Wkrótce zresztą objęli władanie także nad Zakrzowem i Psim Polem, które zostały prawnie dołączone do Pawłowic. Po kilkunastu latach małżonkowie zdecydowali się na rozbudowę zespołu pałacowo-parkowego: pałac zyskał południowe skrzydło i łącznik z przejazdem. Zgodnie z założeniem park przypałacowy łagodnie przechodził w niewielki las. W 1907 r. do majątku von Schweinichenów przyłączono jeszcze Biskupice Widawskie. Kiedy w 1910 r. zmarł mąż Marie, została ona właścicielką wszystkich czterech majątków i najprawdopodobniej właśnie wtedy zmieniła nieco koncepcję terenu.

Układ całego zespołu jest dość charakterystyczny dla śląskich majątków. Ważny punkt stanowi duże podwórze, sięgające do części wschodniej i północnej, ponadto w jego północnej stronie znajduje się część gospodarcza, a w południowej park. Pałac zamyka całość od wschodu, posiada wieżę i oranżerię. W centralnej części parku znajduje się staw, a na cyplu w jego północnej części wybudowano altanę w formie monopterosu - Glorietę, zwaną dawniej także… „świątynią dumania”. Ponadto na terenie majątku znajdował się domek myśliwski, domek ogrodnika, spichlerz, młyn, stajnie, obory oraz mostek (jako elementy romantyczny…).

W 1920 r. majątek przeszedł w ręce Ernsta, syna von Schweinichenów. Rodzina zarządzała majątkiem do 1945 roku. Dokładnie 16 lutego Pawłowice poddały się bez walki i zostały zajęte przez Niemców. Po zakończeniu działań wojennych teren ten stał się własnością Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej, a w 1951 r. Wyższej Szkoły Rolniczej, która zmieniła go w rolniczy ośrodek doświadczalny. W 1956 r. uczelnia przebudowała wnętrze pałacu. Kolejny remont odbył się w 1976 r. i związany był z odbudową po pożarze dachu i poddasza. W 1996 r. cały ten teren został wpisany do rejestru zabytków. Natomiast w 2002 r. powstała nowa jednostka naukowo-dydaktyczna, Arboretum - Ośrodek Badań Dendrologicznych.

Brama główna znajduje się przy ul. Pawłowickiej. Tuż za nią rozpoczyna się ścieżka edukacyjno-przyrodnicza o długości 1,5 km. Spacerując można obejrzeć kolekcję pnączy, kępę różaneczników, kolekcję wierzb czy łęgi. Na terenie arboretum znajdziecie 8 tablic informacyjnych, dotyczących m.in. pomników przyrody w Polsce, rze(cz)ki Dobra czy łęgu jesionowo-olszowego. Przy niektórych roślinach znajdują się tabliczki z informacjami o nazwie, pochodzeniu, wyglądzie kwiatów czy owoców danej rośliny. Na innych znajdziecie tylko mały identyfikator z nazwą w języku polskim i łacińskim.

Wstęp do arboretum jest darmowy. Spacerować można codziennie: od poniedziałku do soboty od godz. 9 do 17, w niedziele do 18. Park nie jest może tak zadbany jak Ogród Botaniczny, ale jeśli nie lubicie w czasie spacerów przeciskać się w tłumie, to zachęcamy :)