Konsulat Generalny Niemiec - krótka historia budynku

Szczegóły

Kategoria: Wrocław wczoraj i dziś

Utworzono: poniedziałek, 04, marzec 2013 22:37

Agnieszka

Ulica Podwale jest jedną z najbardziej reprezentacyjnych ulic miasta. Dawna Am Stadtgraben ciągnie się po zewnętrznej stronie miejskiej fosy. Kiedyś łączyła wszystkie bramy wjazdowe do Wrocławia, a jej rozwój nastąpił po 1807 r. - po decyzji Napoleona o wyburzeniu fortyfikacji miejskich. Po kilku latach ulicę podzielono na 26 dość dużych parceli. Na większości znajdowały się ogrody i parki. Podobno najpiękniejsze były dwa: park przy Willi Eichbornów (na wysokości pl. Wolności), zaprojektowany przez królewskiego ogrodnika P. J. Lennego, oraz ogród na posesji hrabiego von Donnersmarck (naprzeciw dzisiejszego Wzgórza Partyzantów). Pierwsze budynki przy Podwalu zaczęto wznosić w latach 20. i 30. XIX w. Duże place dzielono wtedy na mniejsze działki, na których wznoszono budynki użyteczności publicznej i posiadłości prywatne. Zdarzało się, że na jednej dużej parceli znajdowały się nawet 3-4 mniejsze, co powodowało problemy z numeracją. W 1847 r. postanowiono uporządkować tę kwestię i ulicę podzielono na trzy odcinki administracyjne, każdemu nadając nową nazwę: Podwale Mikołajskie (Nikolai Stadtgraben), Świdnickie (Schweidnitzer Stadtgraben) i Oławskie (Ohlauer Stadtgraben). Po 104 latach, w 1951 r., ulicę znów „połączono” i ponumerowano na nowo. Do lat 70. XIX w. już cała ulica była zabudowana.

Przy dawnej Am Stadtgraben 26, późniejszej Ohlauer Stadtgraben 17-18, stała kamienica - jedna z wielu piękniejszych czynszówek przy tej luksusowej ulicy (jako jedna z pierwszych dostała miejskie oświetlenie gazowe). Przetrwała około pół wieku, do momentu wykupienia całej parceli przez Georga Haase, wrocławskiego przedsiębiorcę, browarnika i restauratora. Wiadomo, że miejsce kamienicy zajęła piękna willa, wybudowana jako jedna z ostatnich przy Podwalu, zwana „Willa der Familie Haase”.

Do rodziny Haase należały m.in. Browary Haase przy dzisiejszej ul. Krakowskiej (jeden z największych browarów w ówczesnych Prusach) oraz restauracja Piwnica Świdnicka w Ratuszu. Ojciec i dziadek Georga Haase, także browarnicy, jako pierwsi we Wrocławiu zaczęli wytwarzać piwo leżakowe.

Neorenesansowa willa powstawała w latach 1897-1899, a głównym architektem był Otto March. Do wykończenia wnętrz i stworzenia wyjątkowych dekoracji Haase zatrudnił najlepsze firmy z Berlina, Wrocławia i innych miast. Budynek posiada pięknie rzeźbione elewacje, tympanon z herbem rodziny Haase (nad wejściem), inicjały Georga Haase, tarasy, balkoniki, niewielką fontannę w ścianie od strony ogrodu. Wewnątrz znajdują się wyłożone drewnem hole, fontanna, witraże w oknach, gobeliny na ścianach, rzeźbione stropy kasetonowe i marmurowe kominki, kryształowy żyrandol w sali jadalnej, sala taneczna, pokój kąpielowy cały w kaflach. W piwnicach umiejscowiono salę bilardową i bar piwny, na parterze pomieszczenia reprezentacyjne - m.in. pokój muzyczny w stylu Ludwika XVI i pokój przyjęć w stylu Ludwika XV, na pierwszym piętrze pokoje rodziny, a na poddaszu pokoje gościnne, bawialnię, salę gimnastyczną i pomieszczenia służbowe. Dom stał się miejską rezydencją dla rodziny Haase. Za pięknym ogrodem dobudowano istniejące do dziś, choć odgrodzone od willi: dwupiętrową powozownię (wyglądającą jak mały zamek) oraz budynek gospodarczy.

W czasie II wojny światowej willa przeszła w ręce Hitlerjugend i mieściła się tam siedziba śląskiego oddziału tej organizacji. Od 1956 r. budynek stanowi własność niemiecką: najpierw znajdował się tam konsulat NRD, a po 1990 r. Konsulat Generalny Niemiec. Budynek przetrwał lata w prawie nienaruszonym stanie, jednak w środku, z dawnej świetności, pozostało niewiele.